|
| Logowanie |
Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem? Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.
Zapomniane hasło? Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
|
|
| GB Classic & GB Pocket & GB Light | Recenzje gier | Nekketsu! Beach Volley dayo Kunio-Kun |
Producent / Wydawca: Technos Japan Corp. / Nintendo
Gatunek: Sportowa / Akcja
Data Premiery:
- Japonia: 29.07.1994
- USA: Brak
- Europa: Brak
Tryby Gry: Singleplayer / Multiplayer
Maksymalna ilość graczy w trybie Multiplayer: 2
Strona domowa: Brak
Autor tekstu: Jaro
Treść:
Nekketsu! Beach Volley dayo Kunio-Kun to siatkówka plażowa. Większość osób z pewnością w tej chwili powie: "Łee... znowu jakaś nudna dyscyplina sportowa. Wolę sobie pograć w Mortala!". Nic bardziej mylnego. Nekketsu! Beach Volley dayo Kunio-Kun (w dalszej części recki będę używał skrótu ''BV'') to kolejna gra z serii sportowych wydana przez Technos, studio którego gry cieszą się nie lada popularnością. Chcecie się dowiedzieć co w tej siatkówce jest takiego niezwykłego? Zapraszam do recenzji!
VB to gra rodem z Japonii. Szczerze mówiąc, od zawsze zastanawiało mnie dlaczego gry studia Technos wychodzą tylko w Kraju Kwitnącej Wiśni. Firma ma przecież na swoim koncie mnóstwo gier na różne konsole (m. in. NES, SNES, GB, GBA). Wśród tak zatrważającej ilości tylko 1, albo 2 tytuły zostały zangielszczone (m.in. River City Ransom na GBA, który jest dla mnie bardzo bliski).  Oczywiście w internecie można spotkać angielskie wersje. Ba! można nawet powiedzieć, że prawie wszystkie tytuły są już po polsku. Nie zagłębiajmy sie jednak w działania fanów.
Maskotką prawie wszystkich wszystkich tytułów studia Technos są dwaj bruneci: Kunio (ang. Alex) i Rikki (ang. Ryan). Zwykle to oni są bohaterami wszystkich tytułów, jednak nie zawsze. W VB nie będą oni głównymi protagonistami, lecz jednymi z wielu. Jeśli nie wiecie co mam w tej chwili na myśli, czytajcie dalej. Za chwilę wszystko się wam rozjaśni.
Po włączeniu gry naszym oczom ukaże się napis ''Push Start Button!!''. No właśnie, to w tej grze jest dziwne. Niby cała gra jest po japońsku, jednak czasem można spotkać angielskie słow (m.in. całe Options). Po wciśnięciu rzekomego ''Start'' ujrzymy cztery japońskie opcje: pierwsza z nich to gra właściwa. Sterujemy jedną z ośmiu drużyn siatkarskich i naszym zadaniem jest pokonanie pozostałych siedmiu. Dzięki drugiej opcji mamy możliwość zmierzyć się z kolegą (za pomocą kabelka oczywiście). Rozgrywka niczym nie różni się od gry Single Player. Trzecia opcja to Typowe ''Password Mode'' czyli okienko w którym wpisujemy tajemne kody (po pokonaniu każdego przeciwnika otrzymujemy inny kod) pomagające nam rozpocząć grę w miejscu w którym aktualnie skończyliśmy (zrezygnowano z tradycyjnego save'a). Czwarta pozycja w menu to typowe dla każdej gry ''Options''. Mamy możliwość zmiany poziomu trudności (Easy, Normal, Hard), ilości punktów, które musimy zdobyć aby wygrać mecz (Standardowo 7, można zmienić na 5), liczby części jakie będzie posiadał każdy mecz (domyślnie 3, można zmienić na 1). Ostatnia czwarta opcja w Options to typowe ''Sound Mode'', w którym możemy przesłuchać wszystkie utwory i dźwięki występujące w grze.
W grze możemy sterować jedną z ośmiu drużyn, które mają swój własny charakter i swoją własną historyjkę. Są tu np. piłkarze, osiłki, kobiety, torreadorzy (ci od byków), i wiele innych. Wygrywając ze wszystkimi drużynami nasza grupka otrzymuje pamiątkowe zdjęcie, po czym ukazana jest krótkie zakończenie historyjki (dalsza część tego co mamy przed rozpoczęciem pierwszego meczu). Historyjki są po prostu urzekające. Mimo, że treść jest po japońsku, to wszystko łatwo domyśleć się można ze screenów. Pokrótce powiem, że przedstawiają one dążenia poszczególnych drużyn, ich myśli, marzenia, które pozwalają nam wczuć sie w ich rolę i pomóc w zdobyciu ich celu. Prawdziwi fani będą musieli przejść grę aż 8 razy, bowiem jak się łatwo domyśleć gra ma aż osiem zakończeń (każda drużyna ma jedno). Gdy grałem po raz pierwszy, to zdziwiło mnie to, że liczba zawodników w każdej drużynie wynosi tylko dwa.  Na pierwszy rzut oka wydało mi się mało, jednak później doszedłem do wniosku, że to dobre rozwiązanie. Przy tak małym ekraniku po prostu niemożliwym jest wstawienie większej ich liczby. Do dyspozycji oddano nam mnóstwo strzałów, są również bloki. Warto również wspomnieć, że każda drużyna ma swoje indywidualne sztuczki (np. bomba, piłka nożna i inne).
Zawodnik dostając taką sztuczkę ponosi duże konsekwencje, czasem się przewróci, czasem nawet może wylecieć z własnego pola. Z kolei my wykonując taką sztuczkę musimy uważać aby nie uderzyła ona poza pole przeciwnej drużyny, bowiem wtedy to oni zyskują punkt. W grze zastosowano niesamowity japoński humor. Postacie (podobnie jak w innych grach tego producenta) narysowane są karykaturalnie, o czym mogą np. świadczyć duże oczy, czy też język (w przypadku gdy postać dostanie piłką czasem przez chwilę musi odsapnąć). Humor ten ułatwia nam rozgrywkę, umożliwia nam rozluźnienie się, nawet w czasie poważnego meczu. O ile domyślny poziom (Medium) sprawia nam już trochę problemu, o tyle poziom Hard jest już czasem wręcz niemożliwy do przejścia. Drużyny wymieniają się piłkami, dopóki któraś da się złapać i przepuści piłkę. Taka właśnie wymiana piłek może czasem trwać dużo czasu. Można powiedzieć, że czas rozgrywki uzależniony jest od gracza. To on decyduje o tym jaki poziom trudności wybierze, oraz na ile ustawi sobie punktów (potrzebnych do zwycięstwa) i ile połów będzie trwał każdy mecz. Przy poziomie Easy i ustawieniu na jedną połowę oraz 5 punktów do wygranej, gra się bardzo przyjemnie, ale czas rozgrywki masakrycznie się skraca. Z kolei grając na poziomie Hard, na 3 połowy każdego meczu i 7 pkt do wygranej gra się znacznie wydłuża. Dodatkowo jak ktoś chce zdobyć wszystkie zakończenia, to gra naprawdę starcza nawet na kilka dni.
Przed każdym meczem mamy możliwość dobrania sobie broni (tzw sztuczki) na przeciwnika. Pokazuje się wtedy menu z trzema obrazkami: Bomba, Narkotyki(?), i pozostałe (spójrzcie na screen), w każdym z nich znajdziemy szereg opcji pomagających nam wygrać mecz - z których wybieramy oczywiście tylko jedną pozycję. Całość jest niestety w języku japońskim. Gdy pokonamy którąś z drużyn, to na liście drużyn, przekreślona jest ona znakiem X. A my bierzemy udział w losowaniu kolejnej drużyny.
Muzyka w grze jest bardzo rozbudowana. Twierdzę tak dlatego iż, każda drużyna ma swój własny utwór dopasowany do swojego pochodzenia. Np. piłkarze mają muzykę która od razu kojarzy się z ich sportem. Co do efektów dźwiękowych - te są już o wiele bardziej skromne.  Niema ich zbyt wiele, jednak podczas rozgrywki praktycznie w ogóle nie zwraca się na nie uwagi.
Grafika jest szczegółowa, zaś postacie są duże i wyraźne. Plansz na których rozgrywamy mecze również jest sporo (każda drużyna ma inną planszę). Gra jest bardzo dynamiczna, mimo to animacje są wyjątkowo udane. Nie zauważyłem żadnych błędów w grafice.
Niewątpliwą zaletą gry jest brak nudy. Mimo, że cały czas rozgrywamy mecze, to zawsze są one różne. Gra nie należy do łatwych co może być zarówno wadą jak i zaletą w zależności od stopnia wieku gracza. Trudno powiedzieć o długości czasu gry, bo zależy ona w dużym stopniu od gracza. Jeśli gracz jest ''hardcorowcem'', już od pierwszego meczu ustawi sobie poziom trudności na najwyższy. Jednak osoby które nie radzą sobie z wysokim poziomem trudności na pewno ustawią sobie na Easy i będą chciały jak najszybciej skończyć grę, nie mówiąc już nawet o tym, żeby zagrać w nią ponownie.
Ewidentnym minusem gry jest to, że została ona wydana tylko w Japonii, co czyni ją bardzo trudno dostępną dla gracza z Europy czy USA.
Mimo to uważam, że gra jest warta świeczki. Jest to jedna z tych gier sportowych na GB Classic, które nie nudzą nas swoimi oklepanymi zasadami. Pozwalają nam się rozluźnić i nie nudzą swoim długim czasem rozgrywki. Grę polecam szczególnie ludziom zafascynowanym japońskim humorem i wymagającym od gry dużo funu.
Werdykt:
Na  plus:
- Duża różnorodność plansz i utworów muzycznych
- Multiplayer
- Aż osiem drużyn do wybrania
- Długi czas gry (8 zakończeń)
- Bardzo dynamiczna
- Japoński humor...
Na  minus:
- ...który nie każdemu może się spodobać
- Trochę za trudna dla młodszych graczy
- Japoński język, a co za tym idzie - bardzo trudno dostępna
Grywalność: 8/10 | Bardzo dynamiczna, na początku zbyt trudna, po kilku razach zachęca
Grafika: 9/10 | Szczegółowa, porządne animacje, dużo plansz
Dźwięk: 7/10 | Duża różnorodność utworów, efekty dźwiękowe nie powalają
Uważam że tytuł Nekketsu! Beach Volley dayo Kunio-Kun jest grą wartą świeczki. Jest to jeden z tych tytułów sportowych na GB Classic, które nie nudzą nas swoimi oklepanymi zasadami lecz pozwalają się rozluźnić i cieszyć odpowiednio dostosowanym, nielimitowanym czasem rozgrywki.
Screeny:
 
  
  
  
Powrót do poprzedniej strony
|
| Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
|
Dodawanie ocen dostępne tylko dla zalogowanych Użytkowników.
Proszę się zalogować lub zarejestrować, żeby móc dodawać oceny.
Brak ocen.
|
|
